Hz.Pir, tahkik ehli şeyhlerin üstazı tedkik ehli pirlerin seçkini tarikat ve şeri’at yolunu öğretenlerin rehberidir. Tarikat erbabı içinde de “Ebheriyye Tarikatı” nın kurucusu ve piri olarak seçkin bir yere sahiptir. Ebu Reşid Kutbüddin Ebu Bekr b. Ahmed b.Muhammed el-Ebheri (573/1 177)'dir. Ebher'de doğan Kutbüddin, Meğa'da yetişti. Azerbaycan ve Semerkand'a seyahat etti. Şeyhi; Bağdad'da yaşayan, Seyyid Ebu'n-Necib Şeyh Ziyaüddin Abdülkadir'dir.

Hz.Pir Kudbuddin Ebheri’nin özlü sözlerinden birkaçı;

“İki fırka dünyada gönül hoşluğuyla ömür geçirirler. Biri daima ukba özlemi ve gammı ile olup dünya ile ilişkisi olmayandır. Diğeri ise bildiği ilmi ile amel eden kişidir ki bunun bir ameli ahiret kaygısını düşünen kişinin bir amelinden üstündür. Bin sözden bir amel üstündür. Amelsiz kişinin sözü kıymetsiz bir boncuğa benzer. İlmiyle amil alimin sözü ise, paha biçilmez mücevhere benzer. Mücevher devenin ayağında bile olsa yine cevherdir. Boncuk ise asil bir atın ve bir katırın başında olsa yine boncuktur.”

“Zakir her şeyden fena bulunca dille zikir ona gına hali verir. Böylece o artık gına ile fena’dan beka iklimini müşahede eder. Hayat-ı tayyibe ile hayat bulur. Böylece “Seyr-i li-Maallah Seyr-i Billah ile seyr-i Fillah’ı müşahede eder. Hatta neyi müşahede etmek istese o nasib olur diye buyurdu. Sonra devamla; Gafil odur ki dili ile zikr edip kalbi dünya ve nefs ile beraberdir. Ne zikri bilir, ne zakiri ve nede mezkur’u diye buyurdu.”

Kendisinin dört halifesi sırasıyla şunlardır; “Mahmud Fakih, Muhammed Mübarek-Şah, Rüknüddin-i Kirmani ve kaim-i makamı ve postnişini olan “Rüknüddin-i Sincasi’dir.

Himmetleri üzerimize hazır ve daim olsun.