Öncelikle bizleri varlığından var eyleyen, varlığından bizleri haberdar eyleyen, bizleri kendisine muhatap kılan ve bizleri kulluğuyla şereflendiren Rabbimize varlığının sınırsızlığı ve sonsuzluğunca hamd ve şükür ederiz.

Değerli dostlar, malumunuz; bu gece Cenâb-ı Resûlullah’ın kâinatı şereflendirmiş olmasını yâd ediyoruz. Sebebine halk edilen bütün kevn-i mekân ve insanlık âlemi, Cenâb-ı Resûlullah’ın bu âleme zâhiren tezahürüyle şereflenmiş ve anlam kazanmıştır. İnsanlık, Cenâb-ı Resûlullah ile istikamet bulmuştur.

Hepinizin malumu olduğu üzere kâinat, Cenâb-ı Resûlullah’ın hürmetine halk edildi. ‘Seni yaratmasaydım eflâkı yaratmazdım’ hadis-i kutsisi de buna delalet eder. Kâinat, Cenâb-ı Resûlullah ile mükerrem ve münevver olmuştur. Gönüller, onunla şâd olmuştur.

Âdem peygamberden Cenâb-ı Resûlullah’a kadar olan bütün nebiler, resuller ve veliler; dini ve insanlığı Cenâb-ı Resûlullah’ın gelişine hazırladılar.

Cenâb-ı Resûlullah’ın kâinatı şereflendirmiş olmasıyla din kemâle erdi, tamam oldu. (Bkz. Maide,3) Bu noktada enetemüm ahlâk olan ahlâk-ı Muhammediyenin tezahürü ve devamlılığı halen yaşanılıyor.

Dolayısıyla talip, sadece var olmanın mükellefiyetini yaşamanın ötesinde, kendi gerçeğini merak etmeli ve Rabbine ulaşma arzusunu ahlâk-ı Muhammedinin taliminde kemâlâta taşımalıdır. Bizler tefekkür ile, zikir ile ve muhabbet ile hayatı arifçe yaşamanın gayretinde olmalıyız.

Önünü göremeyenin, nereye gideceğini bilemeyeninin ne ehl-i ayaline ne de kendisine faydası olur. İnsan, ancak Allah’a ve Resûlullah’a muhatap olmakla şeref bulur. Dolayısıyla her varlığın Allah katındaki kadri ve kıymeti, o varlığın Allah’a ve Resûlullah’a olan ünsiyeti ve muhabbeti nispetindedir.

Kulluktaki kıvam, sevgiyle ölçülür. İnsandaki ilâhî sevginin zuhuru; insanın bütün sevgilerden, heva ve heveslerden kesilmesi ve nefsî egosunun hükmünden arınması ile mümkündür. İnsan, Allah’a ulaşmayı her şeyden çok arzulamadıkça tevhidî bir vuslat yaşayamaz.

Dolayısıyla derdimiz Allah derdi, arzumuz Allah’a ulaşma arzusu, muhabbetimiz Ehlibeytin muhabbeti, sevgimiz ise Cenâb-ı Allah’ın ve Resûlullah’ın sevgisi olmalıdır. İnsan, bu hallerle irşad olursa ruhaniyetini ve manasını, Muhammedî bir yapıyla inşa edebilir. Cenâb-ı Resûlullah’ın doğumu, işte o zaman senede bir gün olmanın ötesine geçer ve gönüllerde her lahza aşk-ı Resûlullah olarak zuhura gelmeye başlar.

Dostlar, uyanık olan ariflerin gönülleri, Cenâb-ı Resûlullah’ın hay olduğu gönüllerdir. Cenâb-ı Resulullahın hali ve duygusu; her an, her lahza, her nefes ariflerin gönlünde doğmaktadır. Unutmayalım ki bizler kurb-i nevafil olarak Cenâb-ı Resulullah’ın ve Ehlibeytinin aşkının, sevgisinin ve muhabbetinin devamlılığı için varız!..

Âşıklar için her an kandildir. Bigâne olanlar için ise kandil, senede bir gündür. Fakat bir gece dahi olsa Allah ile meşgul olabilmenin kula farklı getirileri vardır.

Mevlâ’m cümlemizi gönlünü, gayriden ve mâsivâdan arındıranlardan eylesin inşallah. Biz ne kadar istersek, ne kadar tercih edersek neticemiz de o denli olacak. Bunun için gayret ve rağbetimizi, hiçbir şekilde yeterli görmeyelim.

Kulluğunda ihlâslı, ibadetinde sabırlı olan talip için Allah âli bir sevgi yaratacağını müjdeliyor.( Bkz. Meryem,96) İlâhî sevgi gönüllerde zuhura gelmedikçe kişi sadece kuru bilgi sahibi olur.

Lakin talipte Muhammedî bir sevgi inkişaf ederse bu sevgi, talibi arzından ve nefsî bağımlılığından arındırır, Rahmân’ın bağımlısı haline dönüştürür.

Onun için bizler, kendimizi olumsuz hallerden korumalı ve hiçbir olumsuzlukta ısrar etmemeliyiz ki gönlümüzde var olan Muhammedî muhabbetler zayi olmasın. Zira her âli duruş ve her güzel davranış, gönlümüzde Cenâb-ı Resûlullah’ın muhabbetini ve sevgisini fazlalaştırır.

Sevgi fazlalaştıkça kulluk kolaylaşacak, zorluklar kolaylaşacak, uzaklar yakın olacak. Tabi bu halleri istemenin ötesine geçebilmek ve halde kemâlat bulabilmek için insan duygusunu, düşüncesini, davranışlarını ve tavırlarını mutlaka denetlemeli ve Allah’a ulaşma arzusunu bütün arzuların üstünde tutmalıdır.

İş dönüp dolaşıp yine bize geliyor. Biz ne kadar ister, ne kadar talep edersek neticemiz de bizim taleplerimizin neticesi kadar olacak. İnşallah Hakk’ı talep edenlerden olalım. Gayriyle meşgul olanlardan olmayalım. ömrümüzü, gecemizi, zamanımızı, anımızı ve dostluğumuzu israf edenlerden olmayalım inşallah. Zira israf, haramdır dostlar. (Bkz. Araf,31)

Tabii biz, israfı ekmekte, suda, gereksiz tüketimde zannettik. Evet, öyledir de her türlü gereksiz israf haramdır. Fakat asıl israf; zaman, ömür ve sağlık gibi telafisi mümkün olmayanlarla olur.

İnşallah bizler de varlığımızı israf edenlerden olmayalım. Zira Rahmân’ın bizi halk etmiş olmasındaki murad her ne ise bizler de o murad ile meşgul olalım ki varlığımızı ve anımızı israf etmiş olmayalım inşallah.

Rabbim, istifade edenlerden eylesin. Duruşumuzu, ibadetlerimizi ve dostluğumuzu ihlâs ile Cenâb-ı Resûlullah’ın hatr-ı şerifini önceleyerek yaşamış olalım ki kulluğumuz, bizleri neticeye ulaştırmış olsun.

‘Netice vermeyen uğraşlardan, kabul olmayan dualardan, makbul olmayan ibadetlerden sana sığınırım Ya Rabbi’ diyerek dua eden Cenâb-ı Resûlullah Efendimiz, aslında bizlere kulluktaki aslî yolu göstermiştir. Netice vermeyen uğraşların, kabul olmayan ibadetlerin, makbul olmayan gayretlerin bize yorgunluktan başka hiçbir getirisi olmaz.

Ne kadar okursak okuyalım, ne kadar bilirsek bilelim; kendimizi okumadıktan ve bilmedikten sonra bildiklerimizin bize hiçbir fayda sağlamayacağını unutmayalım. Onun için inşallah okumaya kendimizden başlayalım. Tevhid ile kendi duruşumuzu ve kendi manamızı yeniden okumaya, yeniden anlamaya gayret edelim inşallah.

Bu noktada birbirimize olan saygımız, sevgimiz, hürmetimiz ve yaşantımız sadece Allah ve Resûl’ü için olsun.(Bkz. Enam,162) İnsanları Allah için sevmiş olalım. İnşallah Ehlibeyt-i Resûlullah’ın hâli ile hallenelim. Paylaşımda, sevgide, hoşgörüde ve hayırda, birbirimizle yarışalım.

Rabbim, bu kandil akşamının, evliyaların, enbiyaların ve hanedan-ı Ehlibeytin hürmetine bütün ihvanımızın ve insanlık ailesinin günahlarını af, muratlarını hâsıl eylesin.

Allah ve Resûl’ü adına yapacağımız bütün amellerde bizlere kolaylıklar ihsan etsin ve zorluklarımızı da rüya âleminde yaşatsın. Rabbim bizlere sevdiklerini sevdirsin, kulluğu sevdirsin, dervişliği sevdirsin.

Rabbim, cümlemizi ilâhî aşka erenlerden ve aşk ile miraç edenlerden eylesin. Mevlâ’m hepimizden hoşnut, memnun ve razı olsun inşallah.

Bu âleme âmâ gelip âmâ gidenlerden eylemesin, inşallah. Gönül gözü açık, Hakk’ı gören, nerden geldiğini ve nereye gideceğini bilen ariflerden eylesin, inşallah.

Mevlâ’m, bizleri de bu sınırlı zaman içerisinde kendi gerçeğine ulaşan ve Hakk ile ebed olan bahtiyarlardan eylesin, inşallah.

Mevlid Kandili gecemiz ve ömrümüz hayırlara vesile olsun. Rabbim, cümlemizi hayırlı işlerde kullansın. Bütün olumsuzluklardan ve zorluklardan, bizleri muhafaza eylesin. Kadir Mevlâ’m, kulluğumuzu bizlere sevdirsin ve kolaylaştırsın inşallah.

Ali BEKTAŞ
İstanbul, 2011