Kabe'yi ziyaret (ümre):

Hudeybiye anlaşmasına göre müslümanlar Kabe'yi bir yıl sonra ziyaret edebilecekler, Mekke'de 3 günden fazla kalamayacaklar ve yanlarına birer kılıçtan başka silah bulundurmayacaklardı. Mekkeliler de bu esnada şehir dışına çıkacaklardı.

Fahri Kainat Efendimiz anlaşmadan bir yıl sonra Hudeybiye'de bulunan müslümanların bir yıl önce eda edemedikleri ümreyi kaza etmek üzere hazırlanmalarını bildirdi. Hudeybiye'de bulunmayanların da katılmasıyla iki binden fazla müslüman hicretin 7.yılı Zilkade ayında Medine'den yola çıktılar. Kureyşliler müslümanların geldiklerini duyunca Mekke'den çıkıp etraftaki tepelere çadır kurdular. Uzaktan merakla müslümanları seyretmeye başladılar. Müslümanlar telbiye (Lebbeyk Allahümme Lebbeyk,Lebbeyk La Şerikeleke Lebbeyk İnnel hamde venni'mete Leke vel mülk.La Şerikelek.)ve tekbirle (Allahu Ekber,Allahu Ekber,La İlahe İllallah vallahu ekber Allahu Ekber velillahilhamd.) Mekke'ye girdiler.Usulüne göre tavaf ve say ettiler. Ziyaret ve tavaf işi tamamlanınca kurbanları kestiler ve anlaşma gereğince üç gün içinde geri döndüler.

Müslümanların temizliği, ahlaklarının güzelliği,üstün meziyetleri,örnek davranış ve yaşayışları, Kureyş üzerinde büyük tesirler bıraktı. Bu arada Kureyş ileri gelenlerinden Halid Bin Velid, Amr İbn-ü As ve Talha oğlu Osman müslüman oldular.

Mute Gazası:

Bu savaş müslümanlarla hıristiyanlar (Rum ve hıristiyan araplar) arasında yapılan ilk savaştır. Bizans himayesinde olan Suriye'nin Busra emiri Şurahbil, Resulullah SAV'in İslam'a davet için gönderdiği elçiyi öldürterek devletler arası hukuk kurallarını çiğnedi.

Bu sebeple Hz.Resulullah üç bin kişilik bir ordu hazırlayarak, Harise oğlu Zeyd komutasında yola çıkaradı. Zeyd'e islam elçisinin şehid edildiği Mute'ye kadar gidilmesini Şürahbil ve mahiyetinin islama davet edilmesini, kabul etmezlerse savaşılmasını emretti. Kadınların çocukların ve yaşlıların öldürülmemesini, ağaçların kesilmemesini ve herhangi bir tahribatta bulunulmamasını özellikle bildirildi. Orduyu ayrılık tepesine kadar uğurlayan Hz.Peygamber;

-”Zeyd şehid olursa, komutanlığı Cafer alsın, Cafer'de şehid düşerse, Rahava oğlu Abdullah komutan olsun” buyurdu.

İslam ordusunun hareketini kabilelerinden de asker toplayarak yüz bin kişilik bir ordu hazırladı. İki ordu Mute'de karşılaştı.

Yüzbin kişilik ordu karşısında üç bin mücahit ölümü hiçe sayılarak kahramanca döğüştüler. Zeyd şehid olunca sancağı Cafer Tayyar aldı ve kahramanca ileri atıldı. Sağ eli kesilince sancağı sol eline aldı, oda kopunca sancağı dişlerinin arasına alarak onu yere düşürmedi ve bu şekilde şehid oldu.

Hz.Peygamberin Medine'de mana penceresinden bütün bu olayları seyredip ashabına haber veriyordu. Cafer şehit olduğu zaman Hz.Peygamber onun harbde kesilen kollarına bedel olarak yakut renkli iki kanat verildiğini meleklerle beraber cennete uçtuğunu bildirdi.

Cafer'den sonra sancağı Ravaha oğlu Abdullah aldı ve kahramanca savaşarak oda şehit oldu. Ondan sonra ordunun başına Halid Bin Velid'i geçirdiler. Bozulmak üzere olan orduyu yüksek bir yere toplayıp onların morallerini düzeltti. Böylece savaşa devam ettiler. Gece Halid orduyu yeniden tertipledi, öndekileri arkaya, arkadakileri öne geçirdi. Sağdakileri sola, soldakileri sağa aldı. Böylece düşmana yardım için yeni kuvvetler gelmiş intibasını verdi. Sabah olunca da ansızın şiddetli bir hücuma geçerek düşmanı bozguna uğrattı ve bu fırsattan yararlanarak askerini ustalıkla geri çekti. Askerleri büyük kayba uğratmadan Medine'ye döndü. İslam ordusunu böylece büyük bir felaketten kurtardı.

Zat-üs Selasil Muharebesi:

Kuzaa kabilesinin bazı kolları, Medine hayvanlarını yağmalamak üzere Vadil-Kura yakınlarında toplandılar. Durumdan haberdar olan Hz.Resulullah As oğlu Amr komutasında otuzu atlı olmak üzere 300 kişilik bir kuvveti üzerlerine gönderdi. Amr henüz bir yıl kadar önce müslüman olmasına rağmen savaş usulü iyi bilen zeki bir kimse olduğundan Resulullah komutanlığa seçmişti. As oğlu Amr düşmana yaklaştığında kalabalık olduklarını görerek Resulü Ekrem'den yardım istedi. Fahri Kainat Efendimiz de Ebu Ubeyde bin Cerrah komutasında 200 kişilik ek bir kuvveti yardıma gönderdi. Hz.Ebubekir ve Ömer'de bunların arasında idi. Resulü Ekrem Ebu Ubeydeyi gönderirken:

-”Ayrılığa düşmeyin,iş birliği yapın” diye sıkıca uyarıda bulundu.

Ebu Ubeyde Amr'ın kuvvetlerine yetiştiğinde Amr ona:

-”Sen bana yardıma geldin, kumandan benim, namazı ben kıldıracağım” dedi.

Resulullah'ın emrini hatırlayan Ebu Ubeyde derhal Amr'a uydu. Savaşın sonunda müslümanlar galip gelerek birçok ganimetle Medine'ye geri döndüler.