Malumunuz olduğu üzere; Kalp, anatomik olarak, insan göğsünün sol tarafında bulunan çam kozalağına benzeyen vücudun ihtiyacı olan kan dolaşımını sağlayan çok önemli bir organdır. Anne batınında, jinekolojik oluşum sürecinde, meydana gelen gebeliğin dördüncü haftasında oluşan ilk organın adıdır, kalp. Tasavvufî manada kalp; insanda, madde ile mananın birleştiği yer, akıl, ruh ve Allah cc. un zuhur mekanı, İlahi latife gibi çok yönlü manaları ihtiva eden bir terimdir. Hakikat manada ise adı GÖNÜL’ dür.   

Hakikatine kavuşma gayretinde olan kimselerin yolculuğu gönül yolculuğudur. Sevgi, teslimiyet, adanmışlık, sadakat ve aşk manalarını ihtiva eden gönül; maneviyata açılan bir penceredir, Cenabı Hakk’ı mihman edeceğimiz namütenahi bir yerdir. Şu hususuda  göz ardı etmeyelim dostlar; Kabe'yi Hz. İbrahim inşa etmiştir. Gönül kabesini ise, Cenab’ı Hakk inşa etmiştir. Bu anlamda rivayet edilen bir hadisi kudsi bunu teyid etmektedir. “Ben yere ve göğe sığmam ama, mümin kulumun gönlüne sığarım” diye buyuruyor Allah cc. Bazende  “Gönülden Gönüle bir Yol Vardır” bu tasavvufi terimi zevklendiğimizde; birbirlerini çok seven aşıkları tanımlamak veya gerçek dostlukları ifade etmek için kullandığımız bir terimdir.   

Yazımızın konu başlığını teşkil eden; GÖNÜL BAHÇESİ, insanların ruhsal olarak huzur bulduğu, içsel olarak dinlendiği bir mekandır. Bu bahçede kişi kendi iç dünyasına yönelik çalışmalar yapar, duygusal ve zihinsel olarak kendini arındırır ve sağlıklı bir yaşam için gereken değerleri geliştirir. Hakikat manada zevklendiğimiz zaman, Gönül Bahçesi, Rabb’imin nazargahıdır, mihman olduğu yerdir. Gönül bahçesi, insanların kalplerindeki sevgi ve aşkı ile de ifade edilen bir mekandır.  

İnsanda, iman ve nakıs düşüncelerin merkezi kalptir. İman nuruyla mutmain olan kalbe gönül; inkar, öfke, bencillik ve şehvet gibi kötü duygulara meyleden kalbe ise nefs denir. İtminana ermiş bir hakikat ehlinin, bir hak dostunun varacağı son nokta gönüldür, dostlar.  

Can dostlar; manevi yönelişlerimizin merkezi, diğer bir ifade ile Enaniyetinden firar edip, dünyevi putlarından arınma gayretinde olan kimselerin istikameti, kıblesi gönül kabesidir. Yönelişimize istikamet veren şu olmazsa olmazı göz ardı etmeyelim dostlar, namaz, oruç, hac ve zekat, zikir ve tesbihat adeta gönül Kabe’sinin bekçileridir. 

Gönül, bir sevgi ve merhamet merkezi olduğundan çok hassas bir terazidir. Necm Suresi Ayet 11’de “Ben, yere göğe sığmam, ancak mü’min kulumun kalbine, gönlüne sığarım.” Diye buyuruyor Allah cc.  

İnsanın kalb ile ilgili iki eylemi vardır. Yukarıdaki paragraflarda da arz ettiğimiz üzere; Birincisi kalbi masivalardan temizlemek, İkincisi tüm masivalardan temizlenen gönlü Cenab’ı Hakk’ın mihman olacağı bir hale getirmektir. Tam da bu maksatla; Şemseddin Sivasi hz. leri şöyle buyuruyor.  

Sür çıkar ağyarı dilden ta tecelli ede Hakk, 

Padişah girmez saraya hane mamur olmadan.                                                                            

Yerlere ve göklere sığmayan Allah cc, teşriflerine hazır hale getirilen, mümin kulunun gönlüne sığmıştır. Bu maksatla; Allah cc. un Rahman sıfatını tefekkürlerinize sunarım. Çünkü Rahman ismi celili, istisnasız bu alemdeki bütün yaratıkların kuşatıcısıdır.  

Gönül; Cenab’ı Hakk’tan gayrısına yabancıdır. Onun yari, dostu Allah’ cc. dur. Yüce Allah;  bizlere, güzel ahlaki, sabrı, şükrü, aşkı, rızayı, tevazuyu, ihlası, itaatı ve teslimiyeti emrediyor. Aksi taktirde bu tavsiyelere uymayanlar; nefsin istilasına uğrayanlardır. Vay bunların haline, ne kötü mekandır. Ancak; nefsi ile mücadele ederek gönülleri feth edenler, kibir, hırs, şehvet ve kin putlarını kırarak, yerine sevgi, şefkat, tevazu tohumlarını ekip, yanlışlarından ve enaniyetinden nedamet duyanlar gönüllerini istila eden masivalardan temizlemiş olurlar. Çünkü; temizlenmiş bir Gönül aynasından Cenab’ı Allah teceli eder. 

Netice olarak; gönül gözü açık olmalıdır. Gurur ve kibir gibi duygular gözlerimizi bir duman gibi bürüyüp, önümüzü görmemize engel olur. Yazımızı bir ayeti kerime ile sonlandıralım inşallah. Allah cc. A’raf Suresi, 179 Ayeti Kerimesinde şöyle buyuruyor; “Onların kalpleri vardır, onlarla anlamazlar. Gözleri vardır, onlarla görmezler. Kulakları vardır, onlarla işitmezler.” Diye buyuruyor.  

Rabbim bizleri hakikatine erenlerden eylesin, Gönlünü Rabbinin mihman olacağı hale getirmeyi nasip etsin.  

Kalın sağlıcakla.

Mustafa AYALTI
İstanbul, 05 Kasım 2024