On birinci imam olan İmam Hasan Askeri’nin oğlu olan İmam Mehdi, Hicri 255 yılı Şaban ayının 15’inde Samerra şehrinde sabah vakti dünyaya gelmiştir. İsmini “Muhammed” koymuşlardır. Annesinin adı Nergis’tir. İmam’ın doğuşu, halkın çoğundan, özellikle de Abbasi casuslarından gizli tutulmuştur. Zira on ikinci imamın kıyamı Hz. Peygamber (s.a.v) tarafından müjdelendiği için bu dönemde Abbasi saltanatı endişe içerisindedir.

Bu yüzden Hz. İmam Muhammed Mehdi’nin yok edilmesi için planlar tertiplenmektedir. Abbasi saltanatı, Hz. İmam Muhammed Mehdi’nin öldürülmesi için geniş çaplı bir harekete girişmiştir. Allah Teâlâ da bu hücceti için “Gaybet”i karar kılmış ve halkın gözünden uzak bir şekilde yaşamasını irade buyurmuştur.

Hz. İmam Muhammed Mehdi’nin hayatını iki döneme ayırmak mümkündür: 

• Gaybet-i Suğra (küçük gizlilik dönemi).
• Gaybet-i Kubra (büyük gizlilik dönemi).

Birinci gaybet döneminde, temiz ve pâk yaratılışa sahip bazı kimseler Hz. İmam Muhammed Mehdi tarafından “vekâlet” ve “niyabet” makamına tayin edilmişlerdir. Bu vekiller, soru ve istifhamları Hz. İmam Muhammed Mehdi’ye ulaştırmış ve Hazretin yazdığı cevap ve tavsiyeleri de “tevki” adıyla halkın istifadesine sunmuşlardır. Bu naiplerin isimleri şöyledir:

1- Ebu Amr Osman bin Said.
2- Ebu Cafer Muhammed bin Osman.
3- Hüseyn bin Ruh.
4- Ali bin Muhammed.

Dördüncü naip olan Ali bin Muhammed’in vefatı ile Hz. İmam Muhammed Mehdi tarafından özel olarak belirlenen niyabet makamı da kalkmış olup İmam’la dolaylı olarak irtibat kurma yolu da kapanmıştır. Bu dönemden sonra “Gaybet-i Kubra” dönemi başlamıştır.

Hicri 328 yılından itibaren başlayan “Gaybet-i Kubra” ile artık hiç kimse Hz. İmam Muhammed Mehdi’nin bulunduğu yerden haberdar olmamıştır. Hz. İmam Muhammed Mehdi’nin gerek mülakatlarında gerekse tevkiatlarında söylediği derin manalı sözler, bu dönemdeki meselelere ışık tutmaktadır.

Derleyen
Ali BEKTAŞ
İstanbul, 04 Nisan 2012