İsim | Kökeni | Cinsiyet | Anlamı |
---|---|---|---|
Nabi : | Arapça | Erkek | 1. Haberci, haber veren. 2. Yerden çıkıp fışkıran, kaynayan, akan. 3. Yüksek, yüce. |
Naci : | Arapça | Erkek | 1. Kurtulan, selamete kavuşan. 2. Cehennemden kurtulmuş, cennetlik. |
Nacil : | Arapça | Erkek | Soyu sopu temiz olan kimse.. |
Nadi : | Arapça | Erkek | 1. Haykıran, çağıran. 2. Meclis, toplantı. |
Nadim : | Arapça | Erkek | Pişmanlık duyan, pişman. |
Nadir : | Arapça | Erkek | Seyrek, az bulunur. |
Nafi : | Arapça | Erkek | 1. Yararlı, kârlı. 2. Tanrı adlarındandır. 3. Yok eden, ortadan kaldıran, süren. |
Nafiz : | Arapça | Erkek | 1. Delip geçen. 2. İçe işleyen, giren. 3. Etkili, sözü geçen. |
Nahit : | Farsça | Erkek | 1. Zühre, Venüs gezegeni. 2. Ar. Ergenliğe erişmiş |
Nail : | Arapça | Erkek | Muradına eren, kazanmış, ele geçirmiş. |
Naim : | Arapça | Erkek | 1. Bolluk, varlık içinde yaşayış. 2. Cennetin bir bölümü. |
Naip : | Arapça | Erkek | 1. Birinin yerine geçen. 2. Kadı. 3. Nöbet bekleyen. |
Nakıp : | Arapça | Erkek | bk. Nakip |
Naki : | Arapça | Erkek | 1. Temiz, pak. 2. Çok ince, çok güzel, arif. |
Nakip : | Arapça | Erkek | 1. Bir kavim veya kabilenin başkanı. 2. Bir tekkede, şeyhin yardımcısı olan en eski derviş veya dede |
Namal : | Farsça +Türkçe | Erkek | “Adın duyulsun, ün kazan“ anlamında kullanılan bir ad. |
Namdar : | Farsça | Erkek | Namlı, ünlü. |
Namık : | Arapça | Erkek | Yazıcı, yazar, kâtip. |
Nami : | Farsça | Erkek | Ünlü, namlı, şöhretli. |
Nart : | Türkçe | Erkek | Yürekli, yiğit. |
Narter : | Türkçe | Erkek | Cesur, yürekli kimse. |
Nas : | Arapça | Erkek | İnsanlar, halk, herkes. |
Nasıf : | Arapça | Erkek | 1. Bir şeyi iki eşit parçaya bölen. 2. Ekmek. |
Nasır : | Arapça | Erkek | Yardımcı, yardım eden. |
Nasih : | Arapça | Erkek | Öğüt veren. |
Nasip : | Arapça | Erkek | 1. Pay, hisse. 2. Tanrı´nın kısmet ettiği şey. |
Nasir : | Arapça | Erkek | 1. Yayan, saçan. 2. Nesir yazan. |
Nasrettin : | Arapça | Erkek | Dine yardımı dokunan kimse, yardımcı. |
Nasri : | Arapça | Erkek | Tanrı yardımıyla, üstünlük ve ülke almakla ilgili. |
Nasrullah : | Arapça | Erkek | Allah'ın yardımı. |
Nasuh : | Arapça | Erkek | 1. Öğütçü, öğüt veren. 2. Temiz, saf. |
Nasuhi : | Arapça | Erkek | Bozulmaz biçimde tövbe eden. |
Naşir : | Arapça | Erkek | 1. Yayan, dağıtan, saçan. 2. Kitap vb. yayımlayan, çıkaran. |
Naşit : | Arapça | Erkek | Şiir okuyan, şiir söyleyen, şiir yazan. |
Natık : | Arapça | Erkek | 1. Söyleyen, konuşan. 2. Düşünen. 3. Bildiren, bildirici. |
Natuk : | Arapça | Erkek | Güzel, düzgün konuşan, söz söyleyen. |
Natuvan : | Farsça | Erkek | 1. Zayıf, güçsüz. 2. Beceriksiz. |
Nayman : | Moğ. | Erkek | 1. Sekiz. 2. Batı Moğolistan'da yaşayan sekiz kabileden oluşan topluluk. |
Nazar : | Arapça | Erkek | 1. Bakma, göz atma. 2. Düşünme. 3. Göz değme. 4. İtibar, saygı. |
Nazım : | Arapça | Erkek | 1. Düzenleyen, tanzim eden. 2. Manzum yazan. |
Nazır : | Arapça | Erkek | 1. Bakan, gören. 2. Bakan, vekil. |
Nazif : | Arapça | Erkek | Temiz, pak. |
Nazik : | Farsça | Erkek | 1. Saygılı davranan. 2. İnce yapılı, narin. |
Nazir : | Arapça | Erkek | Benzer, eş, örnek. |
Nazmi : | Arapça | Erkek | 1. Nazımla, sözle, şiirle ilgili. 2. Sıralı, tertipli. |
Nebahattin : | Arapça | Erkek | Dinin şanı ve şerefi. |
Nebi : | Arapça | Erkek | 1. Haberci. 2. Peygamber. |
Nebih : | Arapça | Erkek | Namlı, ünlü, şerefli. |
Nebil : | Arapça | Erkek | 1. Yüksek nitelikli ve onurlu. 2. Akıllı, anlayışlı. 3. Bilgili ve erdemli. |
Necabet : | Arapça | Erkek | Soy temizliği, soyluluk. |
Necabettin : | Arapça | Erkek | Dinin soyluluğu. |
Necat : | Arapça | Erkek | Kurtuluş, kurtulma. |
Necati : | Arapça | Erkek | Kurtulmuş. |
Neccar : | Arapça | Erkek | 1. Dülger. 2. Marangoz. |
Necdet : | Arapça | Erkek | Kahramanlık, yiğitlik, kuvvetli ve gözü pek olma. |
Necip : | Arapça | Erkek | Soyu temiz, soylu. |
Necmeddin : | Arapça | Erkek | bk. Necmettin |
Necmettin : | Arapça | Erkek | 1. Dinin yıldızı. 2. Erkek adı. |
Necmi : | Arapça | Erkek | Yıldızlarla ilgili, yıldızlara ait. |
Nedim : | Arapça | Erkek | 1. Sohbet arkadaşı. 2. Güzel öykü anlatan, tatlı konuşan. |
Nedret : | Arapça | Erkek | Azlık, seyreklik, az bulunma. |
Nefer : | Arapça | Erkek | 1. Bir adam, tek kişi. 2. Er, asker. |
Nefi : | Arapça | Erkek | Yararlı. |
Nefis : | Arapça | Erkek | Herkes tarafından beğenilen, çok güzel. |
Nehar : | Arapça | Erkek | Gündüz. |
Nehip : | Arapça | Erkek | 1. Dehşet, korku. 2. Yağmacı, çapulcu. |
Nehri : | Arapça | Erkek | Nehirle ilgili olan. |
Nejat : | Farsça | Erkek | 1. Soy, nesil. 2. Doğa, yaradılış, yapı. |
Nemutlu : | Türkçe | Erkek | İyi bir olay, mutlu bir durum karşısında söylenen bir söz. |
Nerim : | Farsça | Erkek | Pehlivan, yiğit. |
Nermi : | Farsça | Erkek | Yumuşaklık, gevşeklik. |
Nesil : | Arapça | Erkek | Aynı çağda yaşayan ve hemen hemen aynı yaşta bulunan kimselerin tümü, kuşak. |
Nesim : | Arapça | Erkek | 1. Yumuşak esinti, yel. 2. Yumuşak huylu. |
Nesimi : | Arapça | Erkek | Yumuşak huylu. |
Nesip : | Arapça | Erkek | Soylu, soyu temiz. |
Neşat : | Arapça | Erkek | Sevinç, keyif, neşe, şenlik. |
Neşet : | Arapça | Erkek | Meydana gelme, oluşma. |
Neşit : | Arapça | Erkek | Sevinçli, neşeli, şenlikli. |
Nevcivan : | Farsça | Erkek | Genç, delikanlı. |
Nevfel : | Arapça | Erkek | 1. Deniz. 2. Leyla ile Mecnun hikâyesindeki Mecnun'un adı. |
Nevit : | Farsça | Erkek | İyi, sevinçli haber, müjde. |
Nevres : | Farsça | Erkek | Yeni yetişen, genç, körpe. |
Nevrettin : | Arapça | Erkek | Dinin ışığı, aydınlığı. |
Nevri : | Arapça | Erkek | Işıklı, parlak. |
Nevruz : | Farsça | Erkek | 1. Yeni gün. 2. Eski İran takvimine göre yeni yılın ve ilkbaharın başlangıç günü. 3. Güneşin koç burcuna girdiği gün. |
Nevsal : | Farsça | Erkek | Yeni yıl. |
Nevzat : | Farsça | Erkek | Yeni doğmuş, yeni doğan çocuk. |
Neyyiri : | Arapça | Erkek | 1. Nurlu, parlak. 2. Işıklı cisim. 3. Güneş |
Neyzen : | Farsça | Erkek | Ney çalan kimse. |
Nezahattin : | Arapça | Erkek | Dinin temizliği. |
Nezih : | Arapça | Erkek | 1. Temiz, lekesiz, masum. 2. Rahat ve huzur veren. 3. Güzel, kibar. |
Nezihi : | Arapça | Erkek | Temiz, saf, ince. |
Nezir : | Arapça | Erkek | 1. Kendini Tanrı'ya ve ibadete adayan. 2. Bir dilekte bulunan, adak adayan. |
Nida : | Arapça | Erkek | Bağırma, seslenme. |
Nidai : | Arapça | Erkek | Bağıran, seslenen. |
Nihai : | Arapça | Erkek | Sonuncu. |
Nihat : | Farsça | Erkek | Doğa, huy, yaradılış. |
Nihayet : | Arapça | Erkek | Son, bitim, uç. |
Nilhan : | Farsça +Türkçe | Erkek | Nil ve han. |
Nimet : | Arapça | Erkek | 1. İyilik, bağış, lütuf. 2. Mutluluk, saadet. 3. Yiyecek, içecek, azık. |
Nimetullah : | Arapça | Erkek | Tanrının verdiği nimet. |
Nisan : | Arapça | Erkek | Yılın dördüncü ayı. |
Nisani : | Arapça | Erkek | Nisan ayında doğan. |
Nişan : | Farsça | Erkek | İm, iz, belirti. |
Nişanbay : | Farsça +Türkçe | Erkek | Ünlü, meşhur, tanınmış kimse. |
Niyaz : | Farsça | Erkek | 1. Yalvarma, yakarma. 2. İstek, arzu. 3. Dua. |
Niyazi : | Farsça | Erkek | Yalvaran, niyaz eden. |
Nizam : | Arapça | Erkek | 1. Kural. 2. Düzen, tertip, sıra. 3. Kanun. |
Nizamettin : | Arapça | Erkek | Dinin nizamı, düzeni. |
Nizami : | Arapça | Erkek | Tertipli, düzenli. |
Nizar : | Farsça | Erkek | Zayıf. |
Nogay : | Moğ. | Erkek | 1. Köpek. 2. Kafkasya'da yaşayan bir Türk kavmi. |
Noyan : | Moğ. | Erkek | 1. Başkomutan. 2. Bey. |
Nuh : | Arapça | Erkek | 1. Ağlama. 2. İnanışa göre, üçüncü peygamber olup tufanda bütün canlılardan birer çift alarak bir gemide kurtulmuştur. |
Nuhcan : | Arapça +Farsça | Erkek | Nuh Peygamber gibi uzun ömürlü olması istenilen. |
Nuhkan : | Arapça +Türkçe | Erkek | Nuh Peygamber soyundan olan. |
Numan : | Arapça | Erkek | 1. Kan. 2. Gelincik. |
Nur : | Arapça | Erkek | 1. Aydınlık, ışık, parıltı. 2. Tanrısal bir güç tarafından gönderildiğine inanılan parlaklık. 3. Kur´an-ı Kerim. |
Nural : | Arapça +Türkçe | Erkek | “Aydınlık, ışık al“ anlamında kullanılan bir ad. |
Nuralp : | Arapça +Türkçe | Erkek | Parlak, ışıklı, aydınlık yiğit. |
Nurani : | Arapça | Erkek | 1. Işıklı, ışık saçan. 2. Saygı uyandıran, nurlu. |
Nuratay : | Arapça +Türkçe | Erkek | Nurlu, ışık saçan tanınmış kimse. |
Nuray : | Arapça +Türkçe | Erkek | Ayın parlaklığı, ay ışığı. |
Nuraydın : | Arapça +Türkçe | Erkek | Aydınlık, ışık, parlaklık. |
Nurbaki : | Arapça | Erkek | Sürekli aydınlık, nurlu, parlak olan. |
Nurbay : | Arapça +Türkçe | Erkek | Nurlu, aydınlık kimse. |
Nurcan : | Arapça +Farsça | Erkek | Nurlu, ışıklı, aydın kimse. |
Nurcihan : | Arapça +Farsça | Erkek | Dünyayı aydınlatan nur, âlemin, dünyanın ışığı. |
Nurdağ : | Arapça +Türkçe | Erkek | Aydınlığı dağlara vuran. |
Nurdal : | Arapça +Türkçe | Erkek | Aydınlık, parlak bir soydan gelen. |
Nurdan : | Arapça +Türkçe | Erkek | Işıktan oluşmuş, nurlu, ışıklı, parlak. |
Nurdoğan : | Arapça +Türkçe | Erkek | Nurlu, parlak biri biçimde doğan. |
Nurel : | Arapça +Türkçe | Erkek | Nurlu, ışık saçan kimse. |
Nurer : | Arapça +Türkçe | Erkek | Nurlu, aydınlık, ışık saçan kimse. |
Nurersin : | Arapça +Türkçe | Erkek | “Sana nur, aydınlık, ışık ulaşsın“ anlamında kullanılan bir ad. |
Nurettin : | Arapça | Erkek | Dinin ışığı, nuru. |
Nurhan : | Arapça +Türkçe | Erkek | Işık saçan hükümdar. |
Nuri : | Arapça | Erkek | Işıklı, aydınlık. |
Nurihak : | Arapça | Erkek | Tanrının ışığı, nuru. |
Nurkan : | Arapça +Türkçe | Erkek | Temiz, aydınlık soydan gelen kimse. |
Nurkut : | Arapça +Türkçe | Erkek | Işıklı, aydınlık, kutlu, uğurlu kimse. |
Nurol : | Arapça +Türkçe | Erkek | “Aydınlık ol, ışık saç“ anlamında kullanılan bir ad. |
Nuröz : | Arapça +Türkçe | Erkek | Özü, içi aydınlık, nurlu olan. |
Nursal : | Arapça +Türkçe | Erkek | “Işık saç, çevreni aydınlat“ anlamında kullanılan bir ad. |
Nursan : | Arapça +Türkçe | Erkek | Aydınlık, temiz adı olan. |
Nursel : | Arapça | Erkek | Işık seli, aydınlık seli. |
Nurşah : | Arapça +Farsça | Erkek | Aydınlık, parak şah. |
Nurtaç : | Arapça | Erkek | Nurlu, ışıklı taç giymiş olan. |
Nurtekin : | Arapça +Türkçe | Erkek | Nurlu, aydınlık hükümdar. |
Nurtop : | Arapça +Türkçe | Erkek | Çok güzel, ışıktan bir top kadar güzel olan. |
Nurullah : | Arapça | Erkek | Tanrı'nın nuru. |
Nurver : | Arapça +Türkçe | Erkek | “Işık, aydınlık ver“ anlamında kullanılan bir ad. |
Nurzat : | Arapça | Erkek | Nurlu, aydınlık kişi. |
Nusret : | Arapça | Erkek | 1. Yardım. 2. Allah’ın yardımı. 3. Üstünlük, başarı. |
Nusrettin : | Arapça | Erkek | Dinin üstünlüğü. |
Nuyan : | Moğ. | Erkek | bk. Noyan |
Nüvit : | Farsça | Erkek | Müjde, iyi haber. |
Nüzhet : | Arapça | Erkek | 1. Neşe, eğlence. 2. Ferahlık, sevinç |